Pełnotekstowe zasoby PLDML oraz innych baz dziedzinowych są już dostępne w nowej Bibliotece Nauki.
Zapraszamy na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
100%
PL
W artykule przedstawione są wyniki W. Gosiewskiego z lat 1872–76. Przy założeniu ciągłej struktury ośrodka sprężystego, autor wyprowadza równania klasycznej teorii sprężystości, rozpatruje postać zalezności tensora naprężeń od tensora deformacji, jak również pokazuje, że lokalny ruch ośrodka sprężystego opisuje – podobnie jak ruch ciała sztywnego w znanym twierdzeniu Poinsota – toczenie jednego stożka po drugim. W pracach z lat 1875 i 1876autor, w oparciu o mechanikę newtonowską, wyznacza siły międzyatomowe molekuły.
PL
Przedmiotem naszego artykułu będą prace Leonharda Eulera z roku 1744 i Jakuba Bernoulliego z lat 1691 i 1694 poświęcone analizie kształtu płaskich krzywych sprężystych, poddanych działaniu sił zewnętrznych. Omawiając późniejszą o pół wieku pracę Eulera nie mogliśmy pominąć prac Bernoulliego – od tych właśnie prac datuje bowiem się początek nowej dziedziny mechaniki – teorii sprężystości, a porównanie ich z pracąEulera znakomicie ilustruje wielkość przełomu, jaki dokonał się w matematyce w pierwszych dziesięcioleciach XVIII wieku, gdy do tego czasu powszechnie używane metody geometryczne zastąpiono metodami różniczkowymi. Interesująca nas praca Eulera ukazała się jako dodatek – Additamentum I: De curvis elasticis do jego traktatu poświęconego rachunkowi wariacyjnemu Methodus inveniendi lineas curvas maximi minimive proprietate gaudentes, sive Solutio problematis isoperimetrici latissimo sensu accepti. Lausanne 1744. Nie dysponując jej oryginalną wersją, korzystamy z niemieckiego tłumaczenia. Ukazało się ono w serii Ostwald’s Klassiker der exakten Wissenschaften nr 182, Lipsk, 1911. W tym samym tomie znajdują się również fragmenty interesujących nas prac Jakuba Bernoulliego: krótszy z pracy z roku 1691 i znacznie obszerniejszy z pracy z roku 1694. Same prace opublikowane były w Acta Eruditorum a następnie zamieszczone w I tomie pełnego wydania prac Jakuba: Opera, Geneve 1744.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.