Questing uprawiany jest na świecie od połowy lat 90. XX wieku, na terenie Polski jego przykłady liczone są w setkach, a równocześnie w literaturze z zakresu turystyki pojawia się jako nowa, nowatorska, innowacyjna forma zwiedzania, edukacji regionalnej, wypoczynku, tworzenia produktu turystycznego. W artykule przedstawiono charakterystykę oferty krakowskich szlaków questingowych jako form zwiedzania miasta. Dodatkowo przeprowadzono próbę oceny ich atrakcyjności na podstawie zebranych opinii uczestników questu przygotowanego i udostępnionego przez autora niniejszego opracowania. Skromna reprezentacja ogólnodostępnych questów na terenie tak dużego ośrodka miejskiego i turystycznego, jakim jest Kraków, nie wpisuje się trendy światowe w zakresie liczebności i tempa tyczenia tego typu szlaków. W przypadku Krakowa nie potwierdziły się założenia metodyczne, iż głównym celem ich tworzenia jest zwrócenie uwagi na mniej popularne wśród turystów elementy dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego. Krakowskie questy są raczej uzupełnieniem lub powieleniem istniejących znakowanych lub nieznakowanych tras, wykorzystywanych np. przez kwalifikowanych przewodników. Ulotki dostępne są prawie wyłącznie poprzez Internet, promocja metody jest ograniczona, przy znikomym zainteresowaniu ze strony podmiotów turystycznych i instytucji kultury. Badana ankietowo grupa była kolejną, której większość przedstawicieli po raz pierwszy spotkała się z tą formą turystyki. W opiniach podkreślono bezobsługowość, bezpłatność oraz walory edukacyjne i aktywizację uczestnika w czasie zwiedzania.