EN
Prace Leonharda Eulera o kwadraturze koła i liczbie pi Okres ostatnich 23 stuleci rozwoju matematyki można podzielić na trzy zachodzące na siebie epoki. Okres I - do XVII stulecia, w którym zagadnienia dotyczące liczby π i kwadratury rozwiązywane były geometrycznie, głównie w oparciu o pomysł Archimedesa: przybliżania obwodu (albo pola) koła wielokątami foremnymi wpisanymi lub opisanymi na tym kole. Okres II, w którym obliczano przybliżenia π w oparciu o różne wzory, w postaci szeregów, rzadziej - iloczynów nieskończonych. Okres ten trwa do dziś. Wreszcie III okres, rozpoczęty w połowie XVIII wieku, to badania jakościowe liczby π: jej niewymierność (J. - H. Lambert, 1767), niewymierność π2 (A. - M. Legendre, 1794), przestępność (F. Lindemann, 1882), wyznaczanie miary niewymierności, miary przestępności π, czy też próby sklasyfikowania tej liczby w odpowiednim zbiorze liczb przestępnych (klasyfikacja Mahlera).
PL
Prace Leonharda Eulera o kwadraturze koła i liczbie π Okres ostatnich 23 stuleci rozwoju matematyki można podzielić na trzy zachodzące na siebie epoki. Okres I - do XVII stulecia, w którym zagadnienia dotyczące liczby π i kwadratury rozwiązywane były geometrycznie, głównie w oparciu o pomysł Archimedesa: przybliżania obwodu (albo pola) koła wielokątami foremnymi wpisanymi lub opisanymi na tym kole. Okres II, w którym obliczano przybliżenia π w oparciu o różne wzory, w postaci szeregów, rzadziej - iloczynów nieskończonych. Okres ten trwa do dziś. Wreszcie III okres, rozpoczęty w połowie XVIII wieku, to badania jakościowe liczby π: jej niewymierność (J. - H. Lambert, 1767), niewymierność π2 (A. - M. Legendre, 1794), przestępność (F. Lindemann, 1882), wyznaczanie miary niewymierności, miary przestępności π, czy też próby sklasyfikowania tej liczby w odpowiednim zbiorze liczb przestępnych (klasyfikacja Mahlera).